Zawsze zastanawiałem się na początku moich działań biznesowych jak ograniczyć ryzyko, które strukturalnie wpisane jest w każde przedsięwzięcie gospodarcze. Jeżeli zaryzykuję i wszystko stracę? Przyjdą wierzyciele i zabiorą dorobek całego życia.. A co robić jeżeli niepowodzenie nie będzie z mojej winy? Jeżeli padnę ofiarą oszustów, albo niespodziewany krach lub wypadek spowoduje straty?

I wtedy w naszym, przestawiającym się na gospodarkę wolnorynkową kraju weszło w życie prawo spółek handlowych, a w nim forma spółki, która od razu przypadła mi do gustu – spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Co prawda zakładanie spółek z o.o. wymagało określonego kapitału, wcale nie małego jak na tamte czasy, ale co było najważniejsze – spółka odpowiadała za zobowiązania tylko do wysokości kapitału założycielskiego. I była przewidziana prawem formuła przeprowadzenia postępowania upadłościowego, które nie rujnowało wspólników spółki. Spółka miała osobowość prawną, a więc musiała mieć zarząd, który w jej imieniu prowadzi działalność gospodarczą.

No i pełna księgowość, która też kosztowała niemało. Rosły koszty prowadzenia działalności, ale miało to swoje zalety – uczyło dyscypliny finansowej(księgowanie kasy), wymagało znajomości prawa handlowego, wymuszało dbałość o dopełnianie wszystkich formalności. Dla kontrahentów spółka była czytelna – bo przecież co roku należy złożyć sprawozdanie z działalności i wyniki finansowe w sądzie. A te są do wglądu dla każdego zainteresowanego. Wspólnicy mogą podnieść kapitał spółki, utworzyć kapitały rezerwowe, przez co wiarygodność spółki rośnie.